Κ Λ Ε Ι Τ Σ Ο Σ

Βρίσκεται Β.Δ. της Φουρνάς σε υψόμετρο 780 μ. Από το 1827 ο Κλειτσός μαζί με το συνοικισμό Μαυρόλογγο σύστησαν την Κοινότητα Κορίτσας Μετονομάστηκε σε κοινότητα Κλειστού με το Β.Δ. 11-5-1955 (ΦΕΚ. Α΄/157) και η έδρα μεταφέρθηκε το 1951 από την Κορίτσα στο Μεσοχώρι. Η ονομασία του χωριού, όπως προκύπτει από πατριαρχικά σιγγίλια που διασώθηκαν και φυλάσσονται στο ναό του Αγίου Νικολάου του νέου Κορίτσας, είναι παλιά από το 1784. Παλιότερα, το 1681, ονομάζονταν Κελζούς και υπάγονταν στον ναχαγιέ Κιουχιστάν (Δήμο Κτημενίων), εξαρτώμενο από τον Καζά (Υποδοίκηση) της Γενή - Σεχήρ (Λάρισας). Σήμερα, επικρατεί η άποψη ότι το Κλειστός προήλθε από το γεγονός ότι το μέρος είναι κλειστό από παντού, από βουνά, και με αναγραματισμό έφθασε στη σημερινή ονομασία. [Σύμφωνα με τον Καρπενησιώτη βουλευτή Ευρυτανίας, γερουσιαστή και υπουργό Ιωάννη Τσιγκόλη, μια πιθανή εκδοχή για τη σημασία του ονόματος του χωριού, είναι η εξής: Τρία αδέλφια Κρητικοί με το όνομα Κλειτσάκης, ήρθαν κυνηγημένοι στο Βάλτο. Από κει ανηφόρησαν για τ' Άγραφα και έφτασαν στο Καρπενήσι. Ο Κώστας Κλειτσάκης εγκαταστάθηκε σ' αυτό μόνιμα. Ο Γιώργος πήγε στο Μαυρίλο κι εργάζονταν στους μπαρουτόμυλους. (Αυτός είναι ο γενάρχης των Κλειτσαίων πούναι στη Μερκάδα και στον Αη Γιώργη Φθιώτιδας). Ο τρίτος, άγνωστο το όνομα του, ήταν ψηλός και λεπτός, ξερακιανός που λέμε και τον φώναζαν Ξέρα και Κλείτσο. Ο Κλείτσος πήγε πρωτοπαλίκαρο σε κάποιον κλεφτοκαπετάνιο, μέχρι να εγκατασταθεί τελικά κάπου στο χώρο πούναι σήμερα το χωριό Κλειτσός κι απ' αυτόν πήρε τ' όνομα του].

Ο Κλειτσός αποτελείται από τρεις συνοικίες: τον Πλάτανο, το Μεσοχώρι και την Κορίτσα που είναι η πολυπληθέστερη συνοικία. Εδώ υπήρχε πολύ πριν από το 1637, το περιώνυμο μοναστήρι της "Κορίτσας" όπου φυλάσσονται τα λείψανα του Ευαγγελιστή Λουκά και στη θέση του σήμερα υπάρχει ο ενοριακός ναός του Αγίου Νικολάου του Νέου. Ο Κλειτσός είναι πατρίδα του νεομάρτυρα Αγίου Κυπριανού που μαρτύρησε στην Πόλη την 5η Ιουλίου 1679. [Στον Κλειτσό ανετράφη από τους γονείς του και έμαθε τα πρώτα του γράμματα και κατόπιν ενεδύθη το μοναχικό σχήμα και απήλθε στο Άγιο Όρος. Εκεί έγινε ένθερμος ζηλωτής του Χριστού και είχε μεγάλη εκτίμηση από τους πατέρες του Άθω. Τόσο δε ήταν αναπτυγμένη η Χριστιανική του πίστη, ώστε πήγε στη Θεσσαλονίκη και κήρυξε τον αληθινό Θεό, ακόμη και στις τουρκικές αρχές, όπως χαρακτηριστικά στον Τουρκοδικαστή που του είπε: "Ήλθα να φανερώσω εις εσένα και στους λοιπούς ομοπίστους σου Αγαρηνούς το μέγα και ολέθριο σκότος που έχετε εις τας φρένας σας και δεν δύνασθε να ιδήτε και να καταλάβετε την αλήθειαν και την κατά πάντα λαμπροτέραν διδασκαλίαν και το Ιερό Ευαγγέλιο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού". Στη συνέχεια επήγε στην Πόλη και με θαυμαστή παρρησία εμφανίσθηκε στον ίδιο τον Βεζύρη προς τον οποίον απηύθυνε τους ιδίους λόγους και τον κάλεσε να προσχωρήσει στην χριστιανική θρησκεία, διότι ο δικός του Μωάμεθ ήταν απατεώνας. Προ αυτής της καταστάσεως ο Βεζύρης εξοργισθείς τον παρέπεμψε στον Τούρκο "νομοκράτορα", ο οποίος τελικά διέταξε την εκτέλεση του στο "Φανάρι"].

Copyright © 2011 Δημοτικό Σχολείο Πλατάνου.
Σχεδίαση Ιστοσελίδων Αποστόλου Βιβή (ωρομίσθια Π.Ε. 20)